Razbolje se jedan car i reče: “Daću polovinu carstva onome ko me izliječi”. Tada se okupiše svi mudraci i stadoše vijećati kako da izliječe cara. Niko nije znao. Tek jedan mudrac reče da se car može izliječiti. On reče: “Treba naći srećnog čovjeka, skinuti s njega košulju i obući je caru pa će car ozdraviti”. I car posla da traže srećnog čovjeka po njegovom carstvu. … Nastavi čitati Car i košulja
Časopis Starine Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti objavio je 1879. godine niz pisama koja su u 17. vijeku razmjenjivali zapovjednici turskih i austrijskih snaga na nemirnoj granici između dva carstva. Prepisku je obradio FRANJO RAČKI (1828-1894) političar, istoričar, akademik JAZU i dopisni član Srpske akademije nauka i umjetnosti od 1888. godine. Ova zanimljiva korespondencija koja se uglavnom tiče razmjene zarobljenika, vođena je na “narodnom jeziku” … Nastavi čitati Pismo kapetana Šerića
Putovanja, to je za mene oduvek bio lek koji ne leči, ali manje ili više pomaže i donosi prolazno olakšanje. U stvari, to i nije bio lek nego – droga. I tu je, kao kod svake droge, sa godinama i čestom upotrebom, dejstvo bivalo sve nesigurnije i slabije. A već odavno, iako ja to nisam odmah primetio, moja droga ne samo da više ne pomaže … Nastavi čitati Srećni i pametni malo putuju
ŠARL IRIJART (1832-1898), francuski novinar i publicista, u ljeto 1875, u vrijeme ustanka, obišao je Bosnu i Hercegovinu. U našoj zemlji putovao je od Novog do Banja Luke, a zatim je prokrstario dijelovima Bosanske krajine koji su bili zahvaćeni ustankom. Irijart je putopis iz Bosne objavio naredne 1876. godine u Parizu. Željeznička pruga koja polazi iz Dobrljina, više Novog, a završava se u Banja Luci, … Nastavi čitati Voz za Banja Luku
ŠARL IRIJART (1832-1898), francuski novinar i publicista, u ljeto 1875, u vrijeme ustanka, obišao je Bosnu i Hercegovinu. U našoj zemlji putovao je od Novog do Banja Luke, a zatim je prokrstario dijelovima Bosanske krajine koji su bili zahvaćeni ustankom. Irijart je putopis iz Bosne objavio naredne 1876. godine u Parizu. Na početku mosta na austrijskoj teritoriji stoji stražar koji me propušta. Na suprotnoj strani … Nastavi čitati Kostajnica u ljeto 1875.
Pošto su srednjovjekovni graditelji, klesari i njihovi šegrti bili oslobođeni plaćanja poreza i mogli su da se kreću po svojoj volji, a posjedovali su čak i svoje sudstvo, zvali su ih slobodni zidari. Mnogi kontinentalni klesari okušali su svoju sreću u Škotskoj i Engleskoj, pri čemu bi trebalo imati u vidu da su tadašnje zanatlije – prije svega graditelji i klesari – ali i naučnici, … Nastavi čitati Tajne slobodnih zidara
Banja Luka se prvi put spominje 1494. godine kao grad u onovremenoj Jajačkoj banovini i iza Jajca najvažniji i najtvrđi grad u dolini Vrbasa, koji je s Jajcem zajedno najduže prkosio turskom rasezanju i tek krajem 1527. ili prvih dana 1528. pao u turske ruke. U jednoj ispravi kralja VLADISLAVA II JAGELOVIĆA od 6. februara 1494. spominje se JURAJ MIKULASIĆ kao kaštelan Banje Luke. Pod … Nastavi čitati Tvrdi grad Banja Luka
Nekada Antiohija bijaše lovište na glasu i nadaleko čuveno i izvan drevne carevine Konstantinove. Pošao sam za legendom. Davno, vrlo davno, lovio je ovom čamom, na putu za Jerusalim, Konstantin, car i svedržac vizantijski i potonji svetitelj hrišćanski. Mlada gazela odvela ga je jedanput preko sedam dolina i preko sedam bregova i na posljednjem, sedmom, najvišem brijegu gazela se pred carevom strijelom pretvorila u lijepu, … Nastavi čitati Pijesak i zvijezde
SEID ALI DŽELALUDIN-PAŠA u Bosni je kao namjesnik proveo nepune tri godine (mart 1820 – decembar 1822). Za bosanske prvake, njegova vladavina bila je vrijeme straha i terora pa se do danas često navodi podatak – po svemu sudeći pretjeran – da je ovaj vezir smaknuo oko tri stotine kapetana, begova i drugih uglednika tog doba. Strahovladu Dželaludin paše u avgustu 1822. osjetila je i … Nastavi čitati Dubica u vrijeme Dželaludin-paše
Mi smo istinski dobri samo kad smo istinski srećni. Nesreća kvari srca i ruši karaktere. Retko je bilo ljudi koji su odoleli otrovima nesreće i produžili da vole druge ljude. Naročito onaj kome su drugi učinili nesreću, omrzne i nedužne. Sirotinja je najvećma nesreća zato što otruje čoveka takvim mržnjama, a velika napast čovekova je što u nesreći dobije rđavo mišljenje o ljudima i pogubi … Nastavi čitati Sreća i nesreća
HRAST 